Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania344.jpg

 Kościół parafialny św. Jana doznał w r. 1927 ogólnego odnowienia. Równocześnie dobudowano nową zakrystję. Proboszcz kościoła tego jest kapelanem związku kawalerów maltańskich, który za czasów polskich wznowił swą działalność, głównie charytatywną. Dawni polscy rycerze maltańscy skasowani zostali przez rząd pruski w r. 1810.
 Parafia Zmartwychwstania Pańskiego powstała przy kościele nowym, zbudowanym na Wildzie przez księży Zmartwychwstańców w r. 1923 w kształcie bazyliki według planów architekta Aleksandra Kapuścińskiego. Kościół skromny, ale zbudowany w szlachetnych formach, jasny i miły. Budowę jego organizował ks. Władysław Zapała.
 Parafia w Głównej zorganizowana została w r. 1924 przy dawniejszym kościele filjalnym parafii św. Jana. Dzięki staraniom ks. prob. Antoniego Chilomera zbudowano plebanię i ulepszono kościół. — W r. 1923 zbudowana została kaplica Serca Jezusowego w Dębcu a w r. 1928 powstała przy niej parafia św. Trójcy. — W Starołęce zbudowano ze składek w r. 1920 drewniany kościółek św. Antoniego, murowany w r. 1922, a parafię usamodzielniono w r. 1924. — W Winiarach zbudowana została kaplica św. Stanisława Kostki a przy niej w r. 1928 erygowana nowa parafia winiarska. Utworzona w tymże roku parafja sołacka rozpoczęła przy pomocy parafji macierzystej św. Wojciecha budowę kościoła św. Jana Vianney. — Kościół św. Rocha, jedyny niemasywny wśród historycznych kościołów poznańskich, doznał odnowienia a ponadto zyskał na tem, że zarząd miasta usunął szereg ruder na Miasteczku i temsamem odkrył w znacznej mierze świątynię. Od r. 1926 stał on się ośrodkiem nowo utworzonej parafji. Zauważyliśmy już, że o pobudowanie dalszych kościołów parafjalnych zabiegają i troszczą się parafie Matki Boskiej Bolesnej i św. Florjana, na Św. Łazarzu i Jeżycach. Wszystkie parafje oprócz jednej stoją pod zarządem proboszczów z duchowieństwa świeckiego, wśród których są osobistości wysoce zasłużone wobec sprawy narodowej; starczy imiennie wymienić ks. prałata Stychla ze względu na najdłuższą i najbardziej eksponowaną działalność w tej dziedzinie. Jedyną parafią kierowaną przez zakon jest parafja Zmartwychwstania Pańskiego na Wildzie, w zarządzie księży zgromadzenia tejże nazwy.
 Podobnie jak kościoły parafialne, cieszyły się staranną opieką pozostałe kościoły katolickie w Poznaniu. Niektóre z nich wykazaliśmy już w parafiach. Wśród pozostałych wysuwają się na czoło rozmiarami i znaczeniem kościoły Dominikański i Franciszkański. Kościół Dominikański otrzymali Jezuici, którzy za czasów polskich wrócili do Poznania — a nie było ich tutaj od kasaty zakonu jezuickiego za Stanisława Augusta — i przez pewien czas posiadali kościółek Pana Jezusa. Potem uzyskali kościół podominikański, którego Dominikanie przejąć nie mogli. Zakon jezuicki zamierzał założyć szkołę średnią w Poznaniu,