doczekały się pięknego pomieszczenia i właściwej opieki. Muzeum sztuki kościelnej korzystało przez kilka lat z gościny w Zamku, musiało ją jednak opuścić w r. 1928. Zogniskowana w Poznaniu praca katolicko-społeczna stworzyła własną szkołę społeczną w r. 1928.
Całość wysiłków na wszystkich polach pracy związanych z Kościołem katolickim i życiem religijnem idzie bardzo szeroką linją i wykazuje nieprzeciętną dynamikę rozwojową. To co w ciągu lat 1918-1928 w Poznaniu zbudowano, przebudowano, upiększono, zorganizowano i przedsięwzięto, świadczy o żywej energji twórczej i o poważnym rozroście życia religijnego.
Słów kilka dodamy o innych wyznaniach chrześcijańskich reprezentowanych w Poznaniu. Kościół ewangelicki zjednoczony stworzył sobie władze kościelne na Polskę w Poznaniu. Liczba ewangelików zmalała ogromnie, spadła bowiem z przedwojennych 50.000 na niewiele ponad 7.000 osób. Kościołów ewangelickich pozostało siedem. Wszystkie są niestare. Najpiękniejszy i najstarszy z nich, z 18 wieku pochodzący kościół Świętokrzyski na Grobli został bardzo ładnie i umiejętnie odnowiony za czasów polskich. Przy przeistoczeniu placu Świętokrzyskiego upiększyła gmina miejska placyk przed kościołem św. Piotra. Przy kościółku staroluterskim w ul. Ogrodowej powstała polska gmina protestancka.
Nowym elementem wyznaniowym w Poznaniu są prawosławni, w mniejszej części cywilni a w większej ilości wojskowi. Dla wyznania tego zbudowana została przy ul. Marcelińskiej mała cerkiew drewniana.
Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania351.jpg
Ta strona została skorygowana.
