Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania377.jpg

Śródmieście górne. Udana względna słabość P. P. S. w nowowcielonych przedmieściach. Komunizm szczególnie wielkie ma wpływy na Wildzie, następnie na Św. Łazarzu (Górczyn), a także w Starem Mieście prawobrzeżnem.
 Dzielnicą o zdecydowanej przewadze lewicowej jest Wilda. Tak samo charakteryzuje się Św. Łazarz z Górczynem. Chwaliszewo ze Śródką oraz Jeżyce reprezentują pod względem politycznym środek, a wahania ich są może najbardziej symptomatyczne jako przecięcie ogólnego rozwoju [Jeżyce w r. 1928 przesunęły się znacznie na lewo). Kierunek prawicowy utrzymuje się mocno w całem Śródmieściu. Przedmieścia wcielone w r. 1925 są najdalej wysunięte na lewo, z wyjątkiem jedynie Rataj. Tylko skrajna lewica nie jest tam tak silna jak na Wildzie.
 Wyniki wyborów sejmowych uwypuklały mocniej siłę stronnictw przodujących w mandatach niż w ilości głosów. W r. 1922 zdobyła wszystkie 4 mandaty lista 8 (Związek Jedności Narodowej), w r. 1928 otrzymały po dwa mandaty lista 24 [Stronnictwo Narodowe), i 21 [Blok współpracy z rządem). W r. 1922 rozdzieliła lista 8 swe mandaty po dwa między Związek Ludowo-Narodowy i Chrześcijańską Demokrację. Tak więc zawsze dwa stronnictwa reprezentowały w równej sile miasto Poznań w Sejmie Rzeczypospolitej. Gdy właściwa prawica w r. 1928 mandaty swe zachowała. przesunęły się mandaty Chrześcijańskiej Demokracji do rąk t. zw. sanacji. Jest to najważniejsza przemiana polityczna dokonana w ciągu minionych 10 lat. Głosów napróżno oddanych, t. j. takich, które nie partycypowały w mandatach, było w r. 1922 ogółem 24,0%, w r. 1928 mniej. a mianowicie 16,4%.
 Inaczej dzielą się mandaty do rady miejskiej, mimo bowiem tej samej zasady proporcjonalności, efekt wysiłków przy wyborach radzieckich jest pewny także dla drobnych ugrupowań, gdy przy wyborach sejmowych zespolenie głosów dla zdobycia choć jednego mandatu musi być wielkie. Tak np. nie uzyskała w r. 1922 przy wyborach sejmowych N. P. R. żadnego mandatu w Poznaniu mimo, że posiadała szóstą część wszystkich głosów. Rozdrobnienie partyjne jest w radach miejskich maksymalne, bo całe miasto tworzy jeden wspólny okręg wyborczy. To też najsłabszy zespół potrafi niemal zawsze wprowadzić swego przedstawiciela do rady miejskiej. Z 9 list kandydatów ustalonych w r. 1921 nie wyszła bez mandatu ani jedna, z 7 list w r. 1925 odpadły tylko dwie (lewicy związków zawodowych i żydowska). Że mimo zmniejszenia ilości list dwie odpadły, świadczy bądź co bądź o pewnej koncentracji myśli i sił politycznych.
 Stronnictwa umiarkowane uzyskały w r. 1921 ogółem 40 mandatów, a mianowicie Koło Obywatelskie 28, Chrześcijańska Demokracja 10 i inwalidzi 2. N. P. R. otrzymała 7 mandatów, pracująca inteligencja 2. P. P. S. i socjal-