Wydatki na czyszczenie ulic są znaczne. W r. 1927/28 kosztowało czyszczenie ulic 477.596 zł. Poważnemi nakładami wyraża miasto troskę swą o zewnętrzny porządek uliczny, za to wszakże cieszy się powszechną opinją miasta wybitnie czystego. Głównym wyrazem staranności miasta Poznania o racjonalne załatwienie kwestji śmieci było ufundowanie spalarni śmieci. Spalarnię tę uruchomiono, a po pewnym okresie doświadczeń obejmie ona również czyszczenie ulic i zreorganizuje je według zasad najbardziej nowoczesnych. Jednakże i system dotychczas praktykowany zabezpieczał rzecz najgłówniejszą: istotną czystość dróg miejskich.
Tabor miejski jest przedsiębiorstwem miejskiem dostarczającem wozów i zaprzęgów wszystkim wydziałom miejskim, które własnego taboru nie posiadają. W największej mierze korzysta z niego oddział czyszczenia ulic. Zamierzenia skierowane ku mechanizacji taboru realizuje się ze względów finansowych powoli. Mechanizacja jest rozpoczęta i rozplanowana na pewną ilość lat dla racjonalnego przeprowadzenia zmiany. Samochody ciężarowe uruchomiono na razie dwa. Koni było w r. 1919 — 60, w r. 1928 zaś 52, wozów 40 w r. 1919 a 44 w r. 1928. Personel Taboru miejskiego składał się w r. 1919 z 98 osób, w r. 1928 był mniejszy, liczył bowiem 70 osób. Wydatki na Tabor wynosiły w r. 1927/28 ogółem 326.373 zł, dochody 235.625 zł, dopłata miasta 90.748 złotych.
Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania562.jpg
Ta strona została skorygowana.
