statecznej mierze zabezpieczony, albowiem pomimo rozebrania tamy poniżej mostów woda piętrzyła się prawie do wysokości chodników.
Mówiąc o budowlach pozostawionych nam z czasów rządów niemieckich, nadmienić należy o zapoczątkowanych w ostatnich latach przed wojną światową pracach nad urzeczywistnieniem wielkiego projektu przebudowy torów kolejowych na odcinku między dworcem głównym i stacją Poznań Wschodni. Projekt ten polega na wywyższeniu torów w przejściu przez dolinę Warty o 3.33 mtr, przez co łagodzą się znacznie spadki na sąsiednich odcinkach linji, które dzisiaj między dworcem głównym a stacją Tama Garbarska przekraczają 10‰, i w ten sposób zmniejszają się koszta eksploatacji drogi. Są to względy, któremi kieruje się Dyrekcja Kolei Państwowych, dążąc do urzeczywistnienia projektu przebudowy.
Zgodnie z wymaganiami regulacji Warty nowe mosty kolejowe ulegają odpowiedniemu przesunięciu i zmieniają swe światło tak, aby cały przepływ wielkich wód rzeki umieścił się w jej dawniejszych 2 powodziowych korytach. Zarówno państwo, jak i miasto jest zainteresowane w najszybszem zrealizowaniu tego projektu, aby:
Poza tem przez podniesienie torów kolejowych miasto uzyskuje możliwość skrzyżowania ulicy Zawady z torami w różnych poziomach i zwiększenie światła wiaduktów nad ul. Przepadek i Wały Leszczyńskiego.
Projekt niemiecki przewidywał budowę nowych wywyższonych torów obok dzisiejszych ze strony północnej z tem, że dzisiejsze torowisko wraz z mostami weźmie w posiadanie miasto celem przeprowadzenia na nim nowej ulicy z wejściem na ul. Tama Garbarska, dającej krótszą linję komunikacyjną między Główną a Śródmieściem.
Z opisanego wyżej projektu Niemcy zdążyli wykonać zaledwie torowisko wraz z mostami żelaznemi na odcinku km 1,9 — stacja Tama Garbarska.
Już od szeregu lat kwestja zburzenia starego i zbudowania nowego mostu Tumskiego nie schodziła z porządku dziennego z następujących powodów:
