Pierwsze projekty niemieckie nowego mostu powstały w latach 1913—14. W czasie wielkiej wojny sprawa budowy mostu straciła siłą rzeczy swą aktualność.
Prace w tym kierunku podjęto znowu za rządów polskich i od r. 1919 powstał cały szereg nowych projektów. Ciężkie warunki gospodarcze uniemożliwiały natychmiastowe przeprowadzenie budowy. Jednocześnie trudności natury technicznej wymagały gruntownych studjów. Tak więc czynniki natury gospodarczej i technicznej działały w jednym kierunku na odroczenie terminu budowy. I w ten sposób opinjowała w tej sprawie komisja dla budowy mostu Tumskiego na pierwszem swem posiedzeniu dn. 29. 2. 1924 r., lecz ta opinja zmieniła się na korzyść przyspieszenia budowy już na następnem posiedzeniu komisji dn. 18. 4. 1924 r. pod wpływem szkód, jakie poczyniła na moście niezwykle wysoka woda wiosenna. Szkody wyraziły się w podmyciu i zawaleniu się południowego skrzydła przy zachodnim przyczółku mostu, co spowodowało przerwę w komunikacji dla ciężkiego ruchu kołowego. Konieczność możliwie szybkiego przywrócenia komunikacji przerwanej, a również wzgląd na zaoszczędzenie remontu starego mostu, skłoniły komisję a następnie Magistrat i Radę Miejską do powzięcia uchwały w kwietniu 1924 r. odnośnie rozpoczęcia budowy nowego mostu natychmiast z tem, żeby w tym jeszcze roku założyć jego fundamenty, a już następnie w r. 1925 zbudować konstrukcję niosącą mostu i nawierzchnię, odrobić most architektonicznie i oddać go do użytku publicznego. Sprawa finansowania
Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania664.jpg
Ta strona została skorygowana.
a) niedostateczne światło starego mostu tamowało swobodny odpływ wielkich wód,
b) słaba konstrukcja niosących części mostów ograniczała przejazd wozów do 10 ton nośności,
c) mała szerokość jezdni stanowiła znaczne skrępowanie dla rosnącego stale ruchu w śródmieściu, spotęgowanego ruchem na trakcie Warszawa—Poznań, na którym most Tumski jest położony.
