Strona:Kucharka litewska (1913).djvu/103

 Co zaś do strawności, to:
 1) mięso młodych zwierząt ma pierwszeństwo nad mięsem starych.
 2) Mięso, które jakiś czas poleżało, jest strawniejsze od mięsa bydląt tylko co zabitych.
 3) Strawniejsze jest też mięso skrobane lub siekane, bo łatwiej się miesza z sokami żołądkowymi.
 4) Również takie, które nie było przyrządzone na zbyt ostrym ogniu.
 Rozmaite gatunki mięs różnego naturalnie potrzebują czasu na ugotowanie lub upieczenie.
 I tak wołowina — 3 godz. na niezbyt wielkim ogniu.
 Stara kura — tyleż.
 Cielęcina — 1½—2 godz.
 Kapłon — tyleż.
 Pieczeń barania — 2—3 godz.
 Baranina gotowana — 2—2½ godz.
 Szynka — 4 godz.
 Pieczeń wieprzowa — 3 godz.
 Bażant — 1½ godz.
 Kuropatwa — 3 kwadranse.
 Jelenina — 2½—3 godz.
 Comber sarni — 1 — 1½ godz.
 Sarnina — 1½—1 i trzy ćwierci godz.
 Zając — trzy ćwierci—1 godz. na wielkim ogniu.
 Stary zając — 1½ godz. na wolnym ogniu.
 Pieczeń dzika — 2½—3 godz.
 Kurczęta — trzy ćwierci g.—1 godz.
 Gołębie — tyleż.
 Indyk — 2½—3 godz.
 Gęś — 1½—2 godz.
 Stara gęś — 3—4 godz.
 Kaczka — 1½—2 godz.
 Stara kaczka — 3—4 godz.
 Przy wielkich i starych sztukach, naturalnie, trzeba