Strona:Kucharka litewska (1913).djvu/117

Ta strona została przepisana.

tuje. Po wygotowaniu, jeśli sos niezbyt gęsty, przetrzeć przez gęste sito, uważając, żeby był białawy, a jeśli nie biały, dolać śmietanki słodkiej przegotowanej. Na garnitur do tego sosu, służą zgrabnie pokrajane jarzynki na miękko ugotowane, jako to: brukiew, marchew i buraki. Mięso ułożyć na półmisek, osolić, zalać sosem i wydać do stołu.

19. Sztuka mięsa rumiana z garniturem z tartych kartofli.
Proporcja: 4—5 f. mięsa woł., 2 łyżki masła, ⅓—½ f. słoniny, 2 marchwi, 1 cebula, 1 pietr., 1 pora, 1 szkl. buljonu, ½ garnca kartofli, 3—4 jaja, 4 łyżki mąki.

Naszpikować grubą słoniną mięso wołowe od ogonowej części, tuszyć z masłem na rumiano, dołożyć różnej włoszczyzny, jeszcze tuszyć, a skoro dojdzie zalać własnym jej sosem, przefasowanym przez sito, rozprowadzonym buljonem, i otoczyć następującym garniturem: ugotować w posolonej wodzie obrane kartofle, przetrzeć gorące przez sito, i jeszcze przetarte wytrzeć łyżką do ostudzenia. Wbić do tej masy trzy lub cztery jaja i cztery łyżki stołowe mąki, wyrobić mocno, wyłożyć na stolnicę posypaną mąką, zrobić wałeczki, pokrajać jak serniki, i smażyć na rozpalonem maśle.

20. Sztuka mięsa kotletowa, wyborna.
Proporcja: 4—5 f. mięsa woł., 1 march., 1 pietr., ¼ f. słoniny, 1 cebula, ½ pora, ½ selera, soli, ½ cytryny, 1—2 łyżek masła, ciasta żytniego na oblepienie.

Wziąć mięso wołowe, jak na kotlety z żebrami, aby zająć polędwicę, wyżyłować i pokrajać na części na dłoń długie, na trzy żebra szerokie. Dwie boczne kości wyjąć, środkową zostawić, aby kształt kotleta formowała, wybić obuszkiem dla kruchości i posolić. Wyłożyć słoniną tygielek, włożyć krajanej marchwi i różnej włosz-