Strona:Kucharka litewska (1913).djvu/143

Ta strona została przepisana.
śmietany, 1½ kw. octu, 1 kwaterka wina, soli, korzeni i jałowcu, ½ funta słoniny do szpikowania.

Dużą pieczeń cielęcą naszpikować gęsto słoniną, a następnie natrzeć ją mocno utłuczonym jałowcem. Zagotować kwartę i pół dobrego octu, dodać kwaterkę białego wina, soli, liścia bobkowego i pieprzu i gorącym zalać pieczeń tak, ażeby była cała zanurzona. Pozostawić ją w tym occie przez trzy dni, przewracając ją po parę razy dziennie. Po wyjęciu z octu upiec w piecu polewając naprzód masłem, a potem śmietaną.

8. Fricandeau cielęce.
Proporcja: 1 pieczeń cielęca, 1 łyżka masła, ⅓ f. słoniny, 1 łyżka mąki, soli, 2 marchwi, 1 pietriuszka, ½ pora, ½ selera, 1 cebula, 1 szklanka buljonu. Na garnitur ½ f. makaronu, 1 f. szpinaku lub 1 kwarta kartofli.

Pieczeń cielęcą obciągnąć z błony, po wybraniu z niej uprzednio kości, naszpikować i posolić, niech tak jakąś godzinę poleży. Następnie tuszyć ją w dużym rondlu z masłem i rozmaitą włoszczyzną, podlewając buljonem. Gdy będzie gotowa, do sosu dołożyć łyżkę mąki, zagotować, przetrzeć wraz z włoszczyzną i zalać tem na wydaniu fricandeau. Jako garnitur podaje się: makaron, szpinak lub purée z kartofli, czy też fasoli.

9. Kotlety cielęce bite.
Proporcja: 3—4 f. kotlet, 2 jaja, ¼ f. masła, soli, 5 sucharków.

Wybrać i odrzucić żyły i plewy z cielęcych żeber, wykroić każdą kostkę z mięsem osobno, wybić trochę, uformować zgrabne kotlety i posolić. Rozpalić niesłone masło na patelni, maczać kotlety w rozbite jaja, osypać miałkim sucharkiem, spuszczać na masło, i smażyć uważnie, aby były pulchne i żółtawe. Móżna je dawać zalane masłem, do sałaty lub z sosem buljonowym, ogarni-