Strona:Kucharka litewska (1913).djvu/443

Ta strona została przepisana.

szać, dać podejść, potem robić bułeczki, czy plecionki, układać na blachę, osypać cukrem i wstawić do niezbyt gorącego pieca.

22. Kołacz migdałowy.

Na funt i ćwierć migdałów słodkich, wziąć 8 łutów gorzkich, jaj 70 sztuk, z których 10 tylko z białkami, resztę same żółtka, kwaterkę słodkiej, dobrej śmietanki, masła sklarowanego tyleż. Bić jaja w garnku polewanym razem z masłem i śmietanką, aż masa będzie białą; migdały zaś obrane z łuski utłuc, i z mąką pszenną (której wziąć 5 kwaterek lekko nasypanych), przecierać i przez półsitek wysiewać póty, aż nic krupek migdałowych nie pozostanie, (migdały tłuc z kilku kroplami wody, aby olejku nie wypuściły), wsypać do masy, wlać drożdży dobrych kwaterkę i w niecce mocno wybijać; potem postawić w cieple, by ciasto podeszło, a jak podejdzie, wsypać szczyptę soli, 3 szklanki cukru tłuczonego, i postawiwszy wybijać znowu, żeby podeszło. Później zlać do rondla lub formy kołaczowej, niech się ciasto ruszy; nakoniec sadzić do pieca gorącego jak na babki.

23. Pieróg turecki.

Trzy szklanki żółtek, szklankę śmietanki, 6 łutów dobrych drożdży, sześć szklanek suchej mąki wymieszać i wybijać w ciepłem miejscu półtory godziny. Postawić w cieple, a skoro podejdzie, wsypać 1½ szklanki miałkiego cukru, łyżeczkę sproszkowanego szafranu, jakich chcąc zapachów, jako to: kwiatu muszkatołowego lub goździków, wlać spory kieliszek dobrego araku, 2 szklanki masła sklarowanego, zmieszać i znowu wybijać półtory godziny.
Wlać do formy, wysmarowanej masłem i wysypanej sucharkiem, a skoro podejdzie 2 razy tyle, ile było ciasta,