Strona:Kucharka litewska (1913).djvu/48

Ta strona została skorygowana.

wać i bez masła; ale trzeba dodać do niej ugotowanych kalafjorów, lub pokrajanych szparagów. Dla odmiany robi się ją także i kwaskowatą: dolać do smaku z grzybów burakowego rosołu, a na wydaniu zabielić suto śmietaną. Do tej ostatniej zupy farsz z ryby, grzyby poszatkowane w paski, lub pierożki podsmażone grzybowe są najwłaściwsze.

49. Rosół z ryby z farszem.
Proporcja: 3 f. ryby drobnej, soli, 2—3 cebul, 1 march., 10—12 ziarn ang. pieprzu, 1 pietr., 1 selera, 1 pora, parę liści bobk.; można też ½ kwarty śmietany. Na farsz: 1 f. ryby, 1 łyżka masła, 1 łut mąki, ½ bułki franc., jedna trzecia część szklanki mleka, 1 cebula, trochę pieprzu.

Nastawić smak z rozmaitej włoszczyzny, wrzucić kwartę jażgarzy, karasi, lub innej drobnej rybki, ugotować i przecedzić. Zrobić farsz ze szczupaka lub innej większej ryby, ugotować, pokrajać w talerzyki, wsypać do wazy z posiekaną zieloną pietruszką lub koprem i zalać smakiem zgotowanym. Chcąc tę zupę mieć kwaskowatą, zabielić półkwartą śmietany.

50. Zupa z miętuzów, postna.
Proporcja: 3 f. miętuzów, 2—3 liści bobk., 5—10 ziarn pieprzu ang., 1 głów. kalafjorów, lub 10 sztuk szparagów, 2 march., 1 pier., 1 selera, 1 pora, 1—2 cebul, ½ szkl. sago, łyżeczka masła, trochę zielonej pietr.

Miętuzy oparzyć w gorącej wodzie, ściągnąć skórę i posolić. Tymczasem nastawić smak z różnej włoszczyzny, włożyć kilka ziarn angielskiego pieprzu, skoro się zagotuje przecedzić. Pokrajać miętuza w kawałki, wątróbki również, ugotować je w smaku razem z marchwią zgrabnie uszatkowaną, lub kalafjorami i szparagami w kawałki pokrajanymi, odszumować, a wydając mieć ugotowane sago, włożyć je do wazy i zalać tą zupą.