Strona:Kucharka litewska (1913).djvu/85

Ta strona została przepisana.

żek śmietany, rozbić kilku żółtkami, ogrzać mocno i wydać z grzankami.

24. Kalafjory.
Proporcja: 2—3 główki kalafjor., soli, 1 łyżka masła, 2 sucharki.

Oczyścić kalafjory z liści, przełamać dla wynalezienia pomiędzy kwiatem robactwa, przepłókać w wodzie z octem, spuścić do wrzącej rozsolonej wody i ugotować. Wyjąć na sito, skoro woda ściecze, ułożyć na półmisku kwiatem do góry i zalać zarumienionem masłem z sucharkiem lub szodowym sosem.

25. Gruszki na jarzynę.
Proporcja: 5—8 gruszek, 1—2 sucharków, 1 łyżka masła.

Dojrzałe gruszki (najlepiej mniej słodkie) obrać, pokrajać na 4 części, ugotować we wrzątku i oblać sklarowanem masłem z sucharkiem.
Tę jarzynę dawać wtenczas, kiedy się ich podaje kilka gatunków na jednym półmisku.

26. Jarmuż.
Proporcja: Jarmużu, 2 marchwie, 1 burak, soli, 1 cebula, 2 łyżki tłustości, 1 szkl. buljonu do zalania.

Gdy mróz nieco zwarzy jarmuż, wybrać same listki z wierzchu, wypłókać i ugotować we wrzątku. Skoro zmięknie, wybrać na durszlak, wrzucić do zimnej wody, wycisnąć z niej i drobno posiekać. Utrzeć na tarce parę marchwi słodkich i burak ćwikłowy, usiekać drobno cebulę, zmieszać, włożyć do wysmażonej tłustości ze słoniny, podsmażyć mieszając; włożyć jarmuż, posolić, zalać buljonem, nakryć i postawić na żar lub do pieca dla utuszenia.
Można go okładać schabkami pieczonymi, kiełbaską, szynką lub ozorem.