garnka glinianego. Począwszy od poziomek bierzemy wszystkie owoce danej pory roku. Na 1 funt owoców — funt cukru. Owoce najlepszego koniecznie gatunku muszą być obmyte i starannie wysuszone na płótnie. Każdy szczelnie zamknięty słoik od czasu do czasu wstrząsany i poruszany. Owoce muszą być zawsze pokryte płynem; gdy ten zostanie wyssanym, trzeba dolać świeżego. Owoce trzymają się lepiej, jeśli zamiast zwyczajnego cukru użyjemy oczyszczonego, który można kupić gotowy pod nazwą „płynnej rafinady“. Oprócz wszelkich jagód wszystkie owoce wkładamy do słoika obrane.
Suche skórki pomarańczowe moczymy przez 3 dni, przyczem wodę codzień zmieniamy. Trzeciego dnia przystawiamy je do ognia z zimną wodą i gotujemy je do miękkości. Następnie wodę odlewamy i posypujemy skórki cukrem. (Na ¼ funta skórek daje się funt cukru). A teraz gotujemy tak długo, póki z cukru nie utworzy się gęsty, stały sos. Na samym końcu do wszystkiego dodajemy trochę tłuczonego imbiru. Na ¼ funta skórek pomarańczowych liczy się niecałe łyżeczki imbiru.
Buraki gotujemy, póki nie są giętkie przy dotykaniu, później wyjmujemy, i po oskrobaniu i pokrajaniu w cienkie krążki, kładziemy warstwę ich w kamienny garnek, na którego dnie układamy troszkę w kostkę pokrajanego chrzanu posypanego kminkiem. Tym ostatnim posypujemy każdą warstwę buraków, aż do wyczerpania zapasu. Wtedy bierzemy surowy lub przegotowany ocet piwny i oblewamy nim buraki, tak, by je zupełnie pokrywał. Zawiązane w garnku, trzymają się bardzo dobrze.
