Pycha jednaka jest u wszystkich; różnica jest jedynie w środkach i sposobie jej okazywania.
Zdaje się, że natura, która tak mądrze rozmieściła narządy naszego ciała, aby nas uczynić szczęśliwymi, dała nam i próżność, aby nam oszczędzić bólu poznania naszych niedostatków.
Więcej jest pychy niż dobroci w upomnieniach, jakiemi darzymy ludzi popełniających błędy; ganimy ich nietyle, aby ich poprawić, ile aby ich przekonać, że sami jesteśmy od tych błędów wolni.
Przyrzekamy wedle swych nadziei, dotrzymujemy wedle swych obaw.
Interes przemawia wszelkiemi językami i odgrywa wszystkie role, nawet rolę bezinteresowności.
Interes zaślepia jednych a oświeca drugich.
Ci, którzy zbytnio zaprzątają się małemi rzeczami, stają się zwyczajnie niezdolni do wielkich.
Nie mamy dość siły, aby całkowicie iść za swoim rozumem.
- ↑ Słusznie krytykowano tę maksymę; Vauvenargues odpowiada; „Pycha tak samo nie jest jednaka w ludziach jak ambicja lub odwaga: i tak samo jak są ludzie, którzy mają mniej dowcipu, mniej żywości, mniej ludzkości od innych, tak samo są tacy co mają mniej pychy“.
- ↑ Przypuszczają, iż autor miał tu na myśli szczególnie kardynała Mazarin.
