Niema maski, któraby mogła długo ukryć miłość tam gdzie ona jest, ani udać ją tam gdzie jej niema.
Mało jest ludzi, którzyby się nie wstydzili, że się kochali, gdy się już nie kochają.
Gdyby sądzić o miłości z większości jej objawów, podobniejszą jest do nienawiści niż do przyjaźni.
Spotyka się kobiety, które nigdy nie miały miłostek, ale rzadko taką, któraby miała w życiu tylko jedną.
Istnieje tylko jedna miłość, ale istnieje tysiąc jej rozmaitych kopij.
Miłość, jak ogień, nie może istnieć bez ustawnego ruchu, i przestaje żyć, z chwilą gdy przestaje spodziewać się lub lękać.
Z prawdziwą miłością jest tak jak z pojawianiem się duchów; wszyscy o nich mówią, ale mało kto je widział.
Miłość użycza swego imienia niezliczonej mnogości praktyk, które się jej przypisuje, a w których nie więcej ma udziału, niż doża w tem co się dzieje w Wenecji.
- ↑ „Pragnie się być sprawcą wszystkiego szczęścia, lub, jeżeli to niemożliwe, wszystkiego nieszczęścia istoty, którą się kocha“ (La Bruyère).
- ↑ Vauvenargues krytykuje tę maksymę i powiada: „Miłość przybiera charakter serc, któremi włada: bywa gwałtowna, despotyczna i zazdrosna aż do wściekłości: bywa tkliwa, ślepa i powolna: bywa u większości ludzi namiętna i zmienna, ale zdarza się jej niekiedy być wierną“.
