Strona:La Rochefoucauld-Maksymy i rozważania moralne.djvu/79

Ta strona została uwierzytelniona.
338.

Kiedy nienawiść jest zbyt gwałtowna, stawia nas niżej tych, których nienawidzimy.

339.

Odczuwamy dolę i niedolę jedynie w stosunku do naszej miłości własnej.

340.[1]

Zazwyczaj dowcip kobiet służy raczej do umocnienia ich szaleństwa niż rozsądku.

341.[2]

Żądze młodości nie o wiele bardziej są przeciwne zbawieniu niż letniość starców.

342.

Akcent stron, w których się człowiek urodził, zostaje w umyśle i w sercu, jak w mowie.

343.[3]

Aby być wielkim człowiekiem, trzeba umieć korzystać z całego swego szczęścia.

344.

Większość ludzi ma, jak rośliny, ukryte właściwości, które ujawnia przypadek.

345.

Okoliczności dają nas poznać innym, a bardziej jeszcze samym sobie.

346.[4]

Niema mowy o prawidłach w umyśle ani w sercu kobiety, o ile temperament jej nie jest z niemi w zgodzie.

  1. dowcipesprit, inteligencja.
  2. zbawieniusalut. Wyznaję, iż nie dobrze rozumiem sens tego słowa. Staff tłumaczy je przez „zdrowie”, ale nie godzi się z tem następujący warjant tej myśli: La jeunesse est souvent plus près de son salut que les vieilles gens.
  3. szczęściefortune, los.
  4. Vauvenargues: „Kobiety mają przeważnie więcej próżności niż temperamentu, a więcej temperamentu niż cnoty”.