Strona:La Rochefoucauld-Maksymy i rozważania moralne.djvu/84

Ta strona została uwierzytelniona.
386.

Niema ludzi, którzyby się mylili częściej, niż ci, którzy nie chcą dopuścić, aby się mogli mylić.

387.

W głupcu niema dość materjału na dobroć.

388.

Jeżeli próżność nie niweczy cnót całkowicie, w każdym razie osłabia je wszystkie.

389.

Cudza próżność jest nam nieznośna przez to, że rani naszą.

390.

Łatwiej wyrzekamy się swej korzyści niż swych upodobań.

391.

Nikomu los nie wydaje się tak ślepym, jak tym, którym nie sprzyja.

392.

Trzeba się obchodzić z dolą jak ze zdrowiem: cieszyć się niem kiedy jest dobre, znosić cierpliwie kiedy złe, i nigdy nie chwytać się gwałtownych leków bez ostatecznej potrzeby.

393.

Mieszczański ton zatraca się niekiedy w wojsku, ale nigdy na dworze.

394.

Można być sprytniejszym od kogoś drugiego, ale nie sprytniejszym od wszystkich.

395.

Czasem mniej jesteśmy nieszczęśliwi, kiedy nas kochana osoba oszukuje, niż kiedy nam otworzy oczy.

396.

Kobieta trzyma się długo pierwszego kochanka, o ile nie weźmie drugiego.