Strona:La Rochefoucauld-Maksymy i rozważania moralne.djvu/94

Ta strona została uwierzytelniona.
479.

Tylko ludzie silni mogą posiadać prawdziwą słodycz; to co wydaje się słodyczą, to zazwyczaj jedynie słabość, która łacno kwaśnieje.

480.[1]

Nieśmiałość, to wada, którą niebezpiecznie jest wytykać komuś, kogo chcemy z niej uleczyć.

481.

Nic rzadszego nad prawdziwą dobroć: nawet u tych, którzy sądzą że ją posiadają, jest to zazwyczaj jedynie uprzejmość lub słabość.

482.

Umysł przywiązuje się z lenistwa i z nałogu do tego, co mu jest łatwe lub miłe: nawyk ten zakreśla zawsze granice naszej wiedzy, i nikt nigdy nie zadał sobie trudu aby ją rozszerzyć i aby doprowadzić swój umysł tak daleko jak daleko może zajść.

483.

Bardziej obmawiamy z próżności niż przez złośliwość.

484.

Kiedy serce nasze ożywiają jeszcze resztki miłości, skłonniejsi jesteśmy do nowego uczucia, niż kiedy jesteśmy zupełnie uleczeni.

485.

Ci, co zaznali wielkich namiętności, są całe życie szczęśliwi i nieszczęśliwi że się z nich wyleczyli.

486.[2]

Więcej jest jeszcze ludzi wolnych od samolubstwa niż od zawiści.

  1. La Rochefoucauld sam był bardzo nieśmiały: odmówił wstąpienia do Akademji, aby nie musieć wygłaszać obowiązkowego przemówienia.
  2. wolnych od samolubstwa — w oryg. sans intêret.