Duch leniwszy w nas jest niż ciało.
Nasz spokój lub niepokój zależy nietyle od ważnych wydarzeń życia, ile od dogodnego albo przykrego układania się codziennych drobiazgów.
Choćby ludzie byli nie wiem jak źli, nie ośmieliliby się głosić wrogami cnoty: toż, kiedy ją chcą prześladować, udają że uważają ją za fałszywą, lub też pomawiają ją o zbrodnie.
Często przechodzi człowiek od miłości do ambicji, ale rzadko wraca od ambicji do miłości.
Krańcowa chciwość chybia prawie zawsze: niema namiętności, któraby częściej oddalała się od swego celu, ani nad którą obecność miałaby tyle władzy, ze szkodą przyszłości.
Chciwość wydaje często sprzeczne skutki: mnóstwo ludzi poświęca całe swoje mienie dla wątpliwych i odległych nadziei; inni gardzą wielkiemi korzyściami w przyszłości dla drobnych zysków obecnych.
Zdaje się, że ludzie nie dość liczą sobie wad: pomnażają jeszcze ich liczbę zapomocą pewnych dziwactw, w które z umysłu się stroją, i pielęgnują je tak troskliwie, iż czynią z nich wkońcu naturalne wady, z których poprawić się nie jest już w ich mocy.
Dowodem, że ludzie lepiej znają własne błędy niżby ktoś mniemał, jest to, iż, kiedy mówią o swych postępkach,
- ↑ chciwość — francuskie avarice obejmuje poniekąd skąpstwo i chciwość.
