Strona:Lafcadio Hearn - Lotos.djvu/23

głowę, modlą się chwilę po cichu, podnoszą się i znikają. Krótkość modlitwy robi na mnie wrażenie czegoś nowego i ciekawego.
 Od czasu do czasu słychać jak u wejścia świątyni brzęknie pieniądz w drewnianej puszce do ofiar. Zwracam się do młodego ucznia i pytam.
 „Dlaczego uderzacie trzy razy w dłonie przed modlitwą?”
 „Dla Sansai, trzech mocy: Nieba, Ziemi i Ludzkości” — odpowiada.
 „Ale czy to ma znaczenie przywoływania bogów, tak jak Japończycy uderzaniem w dłonie przywołują służbę?”
 „O nie — mówi — uderzanie w dłonie jest symbolem zbudzenia się ze snu, z „Długiej Nocy“.
 „Z jakiej nocy? z jakiego snu?“
 Waha się chwilę, zanim mi odpowiada:
 „Buddha mówi, że wszystkie istoty na tym przemijającym świecie nieszczęścia, pogrążone są w śnie“.
 „W takim razie uderzanie w ręce oznacza, że podczas modlitwy dusza się budzi”.
 „Tak“.
 „Czy pan rozumie co ja pod duszą myślę?“
 „O tak, buddhyści wierzą, że dusza była zawsze i zawsze będzie“.
 „Nawet w Nirwanie?“
 „Tak“.
 Podczas tej rozmowy z młodym człowiekiem, wchodzi naczelny kapłan świątyni, człowiek bardzo podeszłych lat, w towarzystwie dwóch młodszych kapłanów. Zostaję im przedstawiony. Wszyscy trzej