Ta strona została uwierzytelniona.
to zmysłów przekształcenie; a przez nie widziany mógłby być Horai opisany tak oto:
Ponieważ w Horaju nie znają Zła, serce ludzi nie starzeje się tam nigdy. A mając w sercach młodość dozgonną, ludzie w Horaju uśmiechają się od urodzenia aż do śmierci; chyba, że bogowie ześlą na nich cierpienie; ludzie z Horaju przysłaniają wówczas oblicza, zanim nie minie ich troska. Kochają się przytem wzajemnie i ufają sobie, jak członkowie jednej rodziny. Mowa ich kobiet jest jak świegot, ponieważ serca kobiece mają tam pro-
