Ta strona została uwierzytelniona.
VII.
Być, czem się jest, właściwe niższemu stworzeniu:
Człowiek się uistotnia nie w bycie — w dążeniu.
Treść twoja — to twa dusza, ciało — to twa postać:
Nie tem jesteś, czem jesteś, ale czem chcesz zostać.
Dąż najwyżej, najmocniej, najświęciej, najczyściej,
A to wszystko się tobie, ani wiesz jak, ziści.
Jak ziarno, które siewca zasiał w ziemi łonie,
Miej w duszy cel, aż kwiatem zbożnym ci zapłonie.
Człowiek jest utworzony zasadami dwiema:
Stworzeniem jest znikomem i ciału lenniczem,
Dla którego „nad życie“ — umiłowań niema,
I jest duszą, jest wiecznie gorejącym zniczem;
Jest wolą, która pragnie „po nad życie“, niema,
Niewymownie swobodna, nie ujęta niczem.
