Ta strona została uwierzytelniona.
XXIV.
Jest ramię prawe i lewe ramię.
Oba choć sprzeczne dwa drogowskazy,
Ale ich łączność w jedno nie kłamie.
Nie w nich: w jedności ich — rdzeń bez skazy.
Nieraz się mówi o cnotach: znam je,
Etyki wzniosłej umiem nakazy.
Sprobujesz iść tak, wnet się grunt łamie.
Ledwieś się ruszył — kamień obrazy.
Enigmat dróg ten jak odcyfrować?
Miłuj!... To droga. Po niej byt prowadź.
A jeśli znajdziesz w kimś niecnót brzeżek,
Nie chciej zbyt nagle prostować ścieżek.
Upadającą wznoś duszę biedną
Sercem pamiętnem, żeś jest z nią — jedno!
