Ta strona została uwierzytelniona.
XXV.
Prawdziwy skarb jest przestać na mierze.
Na nic gromadne skupianie mienia.
Twój nadmiar niechaj się rozpromienia.
Moc niech rozdaje: słabość — niech bierze.
Życiodawczego pełen umienia,
Mędrzec powiada; w to jedno mierzę,
Ażeby zawrzeć ścisłe przymierze
Z dobrem najwyższem — z ciszą sumienia.
Pocóż mu walczyć o kęs zażarcie?
Jemu nie grozi żadna zagłada,
Żadne majątku jego pożarcie
Od apetytów wilczych sąsiada.
On psów nie trzyma u drzwi na warcie,
Bo on, nie mając nic, wszystkiem włada.
