Ta strona została uwierzytelniona.
XXXVII.
Bogacz swój zdradza lęk przez warg drżenie,
Ażeby tego, czem się zbogacił,
Przez jaki losu kaprys nie stracił,
W dzień go i w nocy ssie przerażenie.
Sławna osoba na szczycie chwały
Myślisz, że sobie żyje szczęśliwie?
Spójrz na nią: oto drży bojaźliwie,
Aby jej fale w dół nie porwały.
Bogacz i człowiek ambitny — jedno:
Jedynem szczęściem dla nich jest pycha;
Gromadzić mienie lęk ich popycha;
Z trwogi, że mogą wpaść w dolę biedną,
Gromadzą stosy na zapas mienia,
Zgięci od sławy i dóbr brzemienia.
