Ta strona została uwierzytelniona.
XXXIX.
Człowieka z pychą złamiesz w danej chwili:
Nie ugniesz tego, który się nachyli.
Dębowe, grube, ociężałe drewno
Huragan skręci i zwali na pewno.
A słaba, wiotka i uległa trzcina
Wytrwa, choć gnie ją wicher i podcina.
Twardy głaz, który wygląda najtrwalej,
Przecie mu grozi śmierć od morskiej fali.
Rzeczy z pozoru najwiotsze, najletsze:
Woda tak płynna, tak lotne powietrze,
I tak subtelne, jako duch człowieczy —
Te najsilniejsze, najtrwalsze są rzeczy.
A czas — nad wszystkiem. Czas był od prawieczy —
I jest: jest niczem, lecz wszystko w proch zetrze.
