Ta strona została uwierzytelniona.
XLIII.
Jeśli cię szczęście znikome nie łudzi,
Ni rozkosz żadna, toś najpierwszy z ludzi;
Jeśli dla ciebie wszystkiem byt dostatni —
Jadło, strój, pieniądz, toś z ludzi ostatni.
Stokroć żyć lepiej w łachmanach nędzarza,
Jeśli twą duszę czysta myśl rozżarza,
Niźli posiadłość mieć, choćby wszechziemną,
Jeśli w twej duszy pustynnie i ciemno.
Bogacz niech ziemski ma eden człowieczy,
Grodzony płotem prawnych paragrafów,
Nikły, zależny od fortuny trafów.
Twoją niech będzie tylko myśl o rzeczy.
Rzecz sama rychło zmieni się w proch szary,
A myśli wieczne będę trwać obszary.
