Ta strona została uwierzytelniona.
XLV.
Rzeczy kosztownej wartość w nas rośnie,
Gdy na nią inni patrzą zazdrośnie.
Rzecz najprzyjemniej tę posiadamy,
Której chcą od nas, a my nie damy.
Złota, szafirów, pereł, pieniądza
Wartością co jest? jest ku nim żądza.
Ten, przez nas pysznie noszony, djadem
Jest chciwych bliźnich kosztowny jadem.
Tych djamentów zdobiących szyję
Niech nie pożąda oko niczyje,
A to, co skarbem takim się mieni,
Będzie igraszką zwykłą promieni, —
Będzie ten klejnot jak kropla wodna,
Którą gra w słońcu rozświetli zwodna.
