Ta strona została uwierzytelniona.
XLVI.
Wśród skarbów żywot twój rozpoczęty:
Najwyszukańsze masz wokół sprzęty,
Najprzepyszniejsze zdobią cię stroje,
Najpobrzękliwsze masz na nich zbroje...
Rój sług: młodzieńców, chłopiąt i dziewek
Dba o ten ziemski twój przyodziewek,
Który zebrali twoi przodkowie,
W twój dom wtłoczyli — w twych sal pustkowie.
Lecz wśród precjozów twoich mnogości,
A które wszystkiem w życiu być mniemasz,
Jednego skarbu ważnego nie masz,
A oto: mądrość tu nie zagości, —
Mądrość, co skarbów na stos nie zwala, —
Mądrość ta, która od złud wyzwala.
