Ta strona została uwierzytelniona.
II.
Jedność bezzjawnem źródłem jest wszechtreści.
Objaw z niej płynie, jak ze zdroju rzeka,
A ona — przyczyn przyczyna daleka —
Nigdy się w słowach, ni w czynach nie streści.
Naokół niebo ziemię przyobleka,
Empirejskiemi dalami ją pieści,
Stwarzając z ziemskiej gliny jej niewieściej
Lennego pana wszechbytu — człowieka.
Emanujący z tych prarodzicieli,
Mąż człowieczeństwo ze swą żoną dzieli.
A tak, poczęcie mając to dwoiste,
Niebem i ziemią człowiek jest zaiste.
Umrze — w proch jego ciało się obróci;
Sam duch, że z nieba — do niebios powróci.
