Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/108

bym pana o zapakowanie walizki dziś wieczorem jeszcze.
 — Dziś wieczorem, to trochę za wcześnie, ale myślę, że za ośm... dziesięć dni...
 — Więc tak bardzo pan spieszy?
 — Mam tyle spraw w toku: okradzenie Banku Anglo-Chińskiego, porwanie lady Eccleston... Jakże panie Lupin, myśli pan, że tydzień wystarczy?
 — Najzupełniej, jeśli ma pan na myśli sprawę niebieskiego dyamentu. To właśnie czas, jaki mi wystarczy na poczynienie ostrożności w razie, gdyby rozwiązanie tej podwójnej sprawy dostarczyło panu danych, zagrażających memu bezpieczeństwu.
 — A więc — rzekł Anglik — mam nadzieję, że te właśnie dane zbiorę w ciągu ośmiu, dziesięciu dni.
 — A jedenastego mnie pan zaaresztuje?
 — Dziesiątego ostatni termin.
 Lupin pomyślał, poczem potrząsając głową wyrzekł:
 — Trudne... trudne...
 — Trudne — tak, ale możliwe — więc pewne.