Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/113

 — Aby się znaleść w proszku do zębów u konsula Bleichen... dziwny sposób — zarzuca Lupin.
 — Dosyć! — zawołał Sherlock uderzając pięścią w stół. — Nie mnie opowiadać takie bajki. Głupcy niech się dają oszukiwać, ale nie stary list, jak ja.
 — To znaczy?
 — To znaczy...
 Holmes przerwał na chwilkę, jakby dla większego efektu, wreszcie rzekł:
 — Dyament, który znaleziono w proszku do zębów, jest fałszywy. Prawdziwy pan zatrzymał.
 Arsen Lupin milczał przez chwilę, potem bardzo spokojnie z oczyma utkwionemi w Anglika, rzekł:
 — Pan jesteś wytrawny człowiek, panie Holmes.
 — Wytrawny człowiek, nieprawdaż? — podkreślił Wilson w zachwycie.
 — Tak — przyznał Lupin — wszystko się wyświetla, wszystko nabiera właściwego znaczenia. Ani jeden z sędziów śledczych, ani jeden z dziennikarzy specyalistów, którzy biedzili się nad tymi sprawami, nie za-