Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/119

 — Ty, mój przyjacielu, przemknij się tą ulicą. Weź fiakra jednego, dwu, trzech. Wracaj potem, aby zabrać nasze walizki, zostawione u portiera i galopem do Elysee-Palace.
 — A w Elysee-Palace?
 — Zażądasz pokoju, w którym się położysz i będziesz spał, jak zabity — oczekując mych rozporządzeń.
 Wilson oddalił się, dumny z roli sobie wyznaczonej, Sherlock Holmes wziął bilet i podążył na ekspres do Amiens, w którym hrabia i hrabina byli już zainstalowani.
 Powitał ich, nałożył drugą fajkę i palił spokojnie, stojąc w korytarzu.
 Pociąg ruszał. Po dziesięciu minutach Holmes siadł obok hrabiny i rzekł:
 — Czy pani ma tutaj swój pierścień?
 — Tak.
 — Będzie pani łaskawa pokazać mi go.
 Wziął, obejrzał.
 — Tak, właśnie to, czego się domyślałem: to dyament fałszywy.
 — Dyament fałszywy?
 — Otrzymany nowym sposobem, który polega na tem, że proszek dyamentowy poddaje się działaniu wysokiej temperatury,