Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/121

 — Cóż to pani szkodzi? Najważniejsze odzyskanie dyamentu — prawda?
 — Tak.
 — A więc niech pani będzie spokojna. Tylko co zrobiłem pewne zobowiązanie daleko trudniejsze do dotrzymania. Słowo Sherlocka Holmesa — wrócę pani prawdziwy dyament.
 Pociąg zwalniał biegu. Holmes wziął fałszywy dyament do kieszeni i otworzył drzwi. Hrabia zakrzyknął:
 — Ależ pan wysiada z przeciwnej strony!...
 — W ten sposób, jeśli Arsen Lupin mnie śledzi, straci mój trop. Do widzenia.
 Urzędnik jakiś zaprotestował — daremnie, Anglik skierował się do biura naczelnika stacyi. W pięćdziesiąt minut potem skoczył do pociągu, który go przywiózł do Paryża jeszcze przed północą.
 Przebiegł stacyę pędem prawie. Wpadł przez bufet, wypadł przez jakieś inne drzwi i skoczył do fiakra.
 — Ulica Clapeyron!
 Upewniwszy się, że nie jest śledzony kazał zatrzymać się fiakrowi przy wjeździe w ulicę i szczegółowo przyglądał się domowi