Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/129

cił jeden dzień, a także, aby mi dać do zrozumienia, że zrobię lepiej, zajmując się własnemi sprawami...
 — To znaczy, że jesteśmy jego jeńcami?
 — Jak rzekłeś. Sherlock Holmes i Wilson są jeńcami Arsena Lupin. Sprawa pięknie się zaczyna... Ale nie, ale nie, niemożliwe...
 Dłoń Wilsona spoczęła na jego ramieniu.
 — Tam w górze... Patrz, tam w górę... Światło...
 W istocie jedno z okien na pierwszem piętrze było oświetlone.
 Rzucili się obadwaj kłusem, każdy innemi schodami i jednocześnie znaleźli się u wejścia do oświetlonego pokoju. Pośrodku pokoju dopalał się kawałek świecy. Obok stał koszyk, a z koszyka wyglądała szyjka butelki z winem, kura pieczona i pół bochenka chleba.
 Holmes wybuchnął śmiechem:
 — Doskonale! jeszcze nam kolacyę zastawiają. Czarodziejski pałac! Prawdziwie bajka!... No, Wilsonie, nie róbże tej grobowej miny. Wszystko to mocno zabawne!