Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/18

się zwierzył, że na krótko przed śmiercią odstąpił los swój jednemu ze swych przyjaciół.
 — Tym przyjacielem jestem — ja — oświadczył pan Gerbois.
 — Udowodnij pan to — odpowiedział Dyrektor banku.
 — Mam to udowodnić? Bardzo łatwo. Dwadzieścia osób panu poświadczy, że miałem stałe stosunki z komendantem i że spotykaliśmy się w kawiarni na Placu Broni. Tu właśnie pewnego dnia, gdy był do tego zniewolony potrzebą, odstąpił mi swój los za sumę 20 franków.
 — Czy ma pan świadków tej wymiany?
 — Nie.
 — W takim razie na czem opiera pan swe reklamacye?
 — Na liście, który komendant napisał do mnie w tej sprawie.
 — Jaki list?
 — List, który był spięty z losem.
 — Proszę go pokazać.
 — Ależ, on był w skradzionem biurku!
 — Proszę go odnaleść.
 Arsen Lupin poparł go. Notatka umieszczona w ‘Echo de France”, w piśmie, któ-