Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/184

zbrodni, kiedy moje oczy ciebie widzą! Na co mi się przyda być nieszczęśliwą zdala od ciebie, cierpieć i płakać i mieć obrzydzenie do wszystkiego, co robię!... Twoja miłość zaciera wszystko... wszystko przyjmuję... Ale trzeba mnie kochać!
 — Nie dlatego, że tak trzeba, Klotyldo, ale kocham cię dla tej jedynej przyczyny, że cię kocham.
 — Jesteś tego pewny? — rzekła z zaufaniem.
 — Jestem pewny siebie, jak ciebie. Tylko moje życie jest szybkie i gorączkowe i nie zawsze mogę zostawać z tobą, jakbym chciał.
 Zaniepokoiła się nagle.
 — Co się stało? Jakieś nowe niebezpieczeństwo? Prędzej mów!
 — O nic poważnego tymczasem jeszcze. Jednak...
 — Jednak?
 — Tak, on jest na naszym tropie.
 — Holmes?
 — Tak. To on pchnął Ganimarda do restauracyi Hongrois. To on nocy dzisiejszej postawił dwu ajentów w ulicy Chalgrin.