Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/185

Mam tego dowody. Ganimard przetrząsnął dom dziś rano, a Holmes był z nim. Prócz tego...
 — Prócz tego?
 — Jest inna rzecz jeszcze: brakuje nam jednego z naszych ludzi — Jeanniot.
 — Odźwiernego?
 — Tak.
 — Ale to ja posłałam go dziś rano na ulicę Chalgrin zebrać granaty zgubione z mej broszki.
 — Niema wątpliwości. Holmes pochwycił go w sidła.
 — W żaden sposób. Granaty były odniesione do jubilera na ulicę de la Paix.
 — A co się potem stać mogło?
 — Oh! Maksie! ja się boję.
 — Niema się czego lękać. Ale przyznaję, że sytuacya bardzo poważna. Cóż on wie? Gdzie się ukrywa? Jego siła polega na jego odosobnieniu. Nic nie może go zdradzić.
 — Więc co postanawiasz?
 — Najwyższą ostrożność, Klotyldo. Oddawna jestem zdecydowany zmienić moje mieszkanie, przenieść je tam w miejsce