Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/20

listu komendanta. A powód najlepszy, że jestem w posiadaniu tego listu.
 Tłum reporterów zgromadził się niezwłocznie u pana Gerbois, który mógł jedynie powtórzyć:
 “Mój drogi przyjacielu” — to do mnie, nie do kogo innego. Arsen Lupin skradł list komendanta wraz z losem.
 — Niechże tego dowiedzie! — odparł Lupin dziennikarzom.
 — Ależ, bo to on skradł biurko! — wykrzyknął pan Gerbois wobec tychże dziennikarzy.
 A Lupin powtórzył:
 — Niech dowiedzie!
 I było to widowisko cudownej pomysłowości: ten pojedynek publiczny dwu posiadaczy numeru 514 seryi 23, te pielgrzymki reporterów w tę i w tamtą stronę, ta zimna krew po stronie Arsena Lupina wobec zacietrzewienia biednego pana Gerbois.
 Prasa pełna była żalu nad nieszczęśliwym! Zwierzał się ze swem niepowodzeniem ze wzruszającą szczerością!...
 — Zrozumiejcie, panowie, to posag Zuzi ten nicpoń mi sprzątnął! Ja osobiście już