Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/220

 — To dobrze. Aż do nowego rozporządzenia niech pani przychodzi tu codzień o godzinie jedenastej.
 Powstał i skierował się do bramy Delfina, do Pawilonu Chińskiego, gdzie zjadł lekkie śniadanie: dwa jajka, nieco jarzyny, owoce. Potem wrócił na ulicę Creuaux i rzekł do odźwiernej:
 — Jeszcze raz rozejrzę się po mieszkaniu i oddam pani klucze.
 Kończył swój przegląd w pokoju, który mu służył za gabinet pracy. Ujął koniec rurki od gazu, zwieszającej się obok kominka. Zakrzywienie jej było składane, odjął zatyczkę miedzianą, która ją zamykała, nałożył mały aparacik w formie trąbki akustycznej i świsnął.
 Lekki świst mu odpowiedział. Zbliżając rurkę do ust, szepnął:
 — Nikogo Dubreuil?
 — Nikogo.
 — Mogę wejść?
 — Tak.
 Odłożył rurkę na swoje miejsce, mówiąc do siebie:
 — Dokąd też sięga postęp? Nasz wiek obdarzył nas tylu drobnymi wynalazkami,