Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/221

które czynią życie doprawdy czarownem. I jak zajmującem!... Nadewszystko kiedy ktoś umie igrać z życiem, jak ja.
 Obrócił jeden z gzymsów marmurowych kominka. Płyta marmuru sama się poruszyła, a lustro, które się nad nią znajdowało przesunęło się na niewidzialnych prawie fugach, odsłaniając otwór szeroki, gdzie znajdowały się pierwsze stopnie schodów, zbudowanych w samemże wnętrzu kominka; wszystko czyste, lśniące, z kafelków białej porcelany.
 Wszedł w górę. Na piątem piętrze taki sam otwór ponad kominkiem. Dubreuil oczekiwał.
 — Skończone u ciebie?
 — Skończone.
 — Wszystko usunięte?
 — Najzupełniej.
 — A personal?
 — Już tylko trzech ludzi na straży.
 — Chodźmy tam.
 Jeden za drugim udali się tą samą drogą aż do piętra dla służby i wyszli na poddasze, gdzie się znajdowało trzech ludzi, z tych jeden patrzył przez okno.
 — Nic nowego?