Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/238

cya myśli, skupienie wszelkich sił intelektualnych.
 Nieznacznie Lupin się zbliżył. Anglik się cofnął i od niechcenia wsunął rękę w kieszeń swej kamizelki.
 — Godzina trzecia, panie Lupin.
 — Już trzecia? Jaka szkoda!... Takeśmy się dobrze bawili!...
 — Czekam pańskiej odpowiedzi.
 — Mojej odpowiedzi? Mój Boże, jakże pan wymagający! A więc to już koniec partyi zagranej! A jako stawka moja wolność?
 — Albo niebieski dyament.
 — Niech i tak będzie... Graj pan pierwszy. Co pan robi?
 — Zadaję króla — rzekł Holmes, dając strzał z rewolweru.
 — A ja asa! — zawołał Lupin, mierząc pięścią w Anglika.
 Holmes strzelił w górę, aby wezwać Ganimarda, którego pomoc wydała mu się konieczna. Ale pięść Arsena ugodziła w brzuch Holmesa tak silnie, że ten zbladł i zachwiał się.