Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/248

 Przyjrzał mu się. Był to dyament niebieski.
 — Panna Destange jest wolna, panie Lupin.
 — Wolna obecnie zarówno, jak w przyszłości? Nie ma czego obawiać ze strony pana?
 — Ani od nikogo.
 — Cokolwiekbądź zajdzie?
 — Cokolwiekbądź zajdzie. Nie znam już ani jej nazwiska, ani jej adresu.
 — Dziękuję. I do widzenia, bo się zobaczymy, wszak prawda, panie Holmes?
 — Nie wątpię.
 Tu nastąpiła rozmowa dość ożywiona między Holmesem a Ganimardem. Holmes przerwał ją prędko z pewną brutalnością.
 — Żałuję mocno, panie Ganimard, że nie jestem jednego z panem zdania. Ale nie mam czasu przekonywać pana. Wracam do Anglii za godzinę.
 — Jednak... jasnowłosa dama?
 — Nie znam tej osoby.
 — Do ujęcia lub do zostawienia. Już panu wydałem Lupina. Oto niebieski dyament... który zechce pan sam doręczyć hra-