Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/251

 — Stare rachunki!
 — Nie, paczka związana wstążką.
 — Wstążką różową? Oh! Ganimard, nie rozwiązuj, na miłość Boga!
 — Czy to od kobiety?
 — Tak.
 — Kobiety z towarzystwa?
 — Z najlepszego.
 — Nazwisko jej?
 — Pani Ganimard.
 — Dowcipne! dowcipne! — zawołał inspektor kwaśnym tonem.
 W tej chwili ludzie, wysłani do innych pokoi, wrócili z oznajmieniem, że poszukiwania nie dały żadnych rezultatów. Lupin roześmiał się.
 — Do kata! Cóżeście myśleli znaleźć tu listę mych towarzyszy? czy dowody mych stosunków z cesarzem niemieckim? Należało ci lepiej poszukać, Ganimard, drobnych tajemnic tego mieszkania. Np. ta rurka do gazu jest rurką akustyczną. Ten kominek ukrywa schody. Ten mur jest próżny wewnątrz. A urządzenie dzwonków!... Poczekaj, Ganimard, naciśnij ten guzik...
 Ganimard usłuchał.