Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/304

 Młoda osoba rzeczywiście ukazała się w progu bramy i przechodziła przez plac.
 — A oto pan Bresson.
 — Pan Bresson? który?
 — Ten, co niesie paczkę pod pachą.
 — Ale on zupełnie nie zwraca uwagi na tę panienkę. Ona sama idzie do powozu.
 — Ah! bo tak jeszcze nigdy ich nie widziałem razem.
 Dwaj ajenci powstali szybko. Przy świetle latarni poznali sylwetkę Lupina, który oddalał się szybko w kierunku przeciwnym od placu.
 — Za kim pan wolisz iść? — zapytał Ganimard.
 — Za nim, rozumie się! Gruba zwierzyna.
 — A więc ja dążę za panienką — rzekł Ganimard.
 — Nie, nie — zaprotestował żywo Anglik, który nie chciał nic z tej sprawy odsłaniać Ganimardowi. Wiem, gdzie panienkę znaleść... Nie odchodź pan odemnie.
 W pewnej odległości, korzystając z chwilowej zasłony przez przechodniów i kioski, zaczęli ścigać Lupina. Pogoń zresztą