Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/306

 — Ten wygląda, jakby go też szpiegował.
 — Tak, zdaje mi się, że go już widziałem, w tamtą stronę idąc.
 Pościg znów się rozpoczął, ale nieco bardziej skomplikowany, w skutek obecności tego indywiduum.
 Lupin szedł tą samą drogą, znów przeszedł bramę Ternes i wszedł do domu na placu św. Ferdynanda. — Odźwierny właśnie zamykał, kiedy Ganimard stanął przed nim.
 — Widzieliście go, prawda?
 — Tak, gasiłem gaz na schodach, jak spuszczał zatrzask swoich drzwi.
 — Czy nikogo niema z nim?
 — Nikogo, żadnego służącego... nie jada nigdy u siebie.
 — Czy niema schodów służbowych?
 — Nie.
 Ganimard rzekł do Holmesa.
 — Najwłaściwiej będzie, abym ja został pod drzwiami Lupina, a pan tymczasem poszedłby po komisarza policyi na ulicę Demours. Dam panu parę słów do niego.
 Holmes zaoponował:
 — A jeśli tymczasem ucieknie?