Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/31

 — Nie.
 — Pan to potwierdza?
 — Nie.
 — A więc znaczy to i tak. Jakie są jego instrukcye?
 — Nie mam nic do powiedzenia o tem.
 Przypuszczano szturm do pana Detinan. To samo milczenie.
 — Pan Lupin jest moim klientem, odpowiedział z powagą. Zrozumiecie panowie, że jestem obowiązany do najściślejszej dyskrecyi.
 Tyle tajemniczości irytowało publiczność. Rozważano trzy niechybne rozwiązania sprawy: aresztowanie, tryumf lub śmieszne i godne politowania niepowodzenie.
 Ale ciekawość publiczności została zaspokojona tylko w części.
 We wtorek, dnia 12. marca pan Gerbois otrzymał w zwyczajnej na pozór kopercie wezwanie do Banku Ziemskiego. W czwartek o pierwszej udał się pociągiem do Paryża. O godzinie drugiej wręczono mu tysiąc papierków tysiącofrankowych.
 Podczas gdy je przeliczał ze drżeniem — bo czyż te pieniądze nie były okupem Zuzanny? — dwóch ludzi rozmawiało w powo-