Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/33

 — Jego.
 Ganimard wymówił ten wyraz tonem poważnym, niejako lękiem nacechowanym, jak gdyby mówił o istocie nadprzyrodzonej, której potęgi już doświadczył.
 — To dobre! — zauważył brygadyer Folefant, że też jesteśmy zmuszeni popierać tego pana wbrew jego woli.
 — Lupin wywraca świat do góry nogami... — westchnął Ganimard.
 Upłynęła chwila.
 — Baczność! rzekł.
 Pan Gerbois wychodził. Na rogu ulicy Kapucynów przeszedł na lewy chodnik. Oddalał się powoli, mijając wystawy sklepowe, którym się nawet przyglądał.
 — Nadto spokojny dobrodziej — rzekł Ganimard, — ktoś kto trzyma milion w kieszeni, nie będzie taki spokojny.
 — A cóż on ma robić?
 — Oh! nic, oczywiście... Nie warto, i nie wierzę. Lupin to Lupin.
 W tej chwili pan Gerbois skierował się do kiosku. Wybrał dziennik, odebrał wydaną mu resztę, rozłożył gazetę i z ręką przed sobą wyciągniętą, postępując drobnym krokiem, zaczął czytać. I nagle, szybkim ru-