Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/359

Holmes rzekł do Lupina głosem o brzmieniu nieco drżącem.
 — Czy wie pan, kto są ci dwaj dżentelmeni?
 — Zdaje mi się, że poznaję komendanta statku.
 — A drugi?
 — Nie wiem.
 — To pan Austin Gilett. Zajmuje stanowisko w Anglii, odpowiadające stanowisku pana Dudouis, waszego szefa służby bezpieczeństwa.
 — Ah! Jakie szczęśliwe spotkanie! Czy będzie pan tak uprzejmy, mnie przedstawić? Pan Dudouis jest jednym z mych dobrych przyjaciół i byłbym szczęśliwy, mogąc to samo powiedzieć o panu Gilett.
 Dwaj dżentelmeni znów się pokazali.
 — A gdybym pana wziął za słowo, panie Lupin — rzekł Holmes powstając.
 Chwycił rękę Arsena Lupin, ściskając ją swą żelazną dłonią.
 — Po cóż ściskać tak mocno, mistrzu? Jestem gotów iść za tobą.
 Rzeczywiście dał się prowadzić bez najmniejszego oporu. Dwaj dżentelmeni się