Strona:Leblanc - Czerwone koło.djvu/189

185

i każesz go przetransportować na dworzec, gdzie nadasz go do miasta. Ale nie wyobrażaj sobie, że w zamknięciu będę więźniem! Tym oto nożem przeszywam wierzch za pierwszym podejrzanym hałasem i przebijam ciebie i innych, którzyby chcieli mnie dotknąć. No, zamykaj i biada ci, jeżeli pikniesz słówko!
 Yama był tak steryrozowany, że ani mu przez myśl nie przyszło wykorzystać sytuacje i zawołać policję. Natychmiast wypełnił rozkaz Smilinga.
 Nazajutrz Blanc-Castel od rana budziło się do żyda zwykłego. Flora wyszła po sprawunki w towarzystwie matki, a Mary zajęła się rozpakowywaniem kufrów, które właśnie nadeszły.
 W tej chwili nadbiegł Yama, czyniąc gesty rozpaczliwe.
 Mary jednak, nie rozumiejąc się wcale na jego mimice, bez wahania wzięła z rąk służącego klucze i otworzyła wielki kufer.
 Nastąpił efekt teatralny.
 Sam Smiling z nożem w ręku, podniósł się gwałtownym ruchem i wyskoczył.
 — Dobrze jest wyprostować się i rozruszać nogi, zadrętwiałe trochę w drodze, — rzekł z uśmiechem pseudo-poczciwym, tak złowrogim dla tych, którzy go znali.
 Yama uciekł a Mary wpatrywała się oczami rozszerzonemi z przerażenia.
 — Jeszcze... tu... wyjąkała.
 — Tak. Jeszcze, tu. To nie tak łatwo mnie się pozbyć! Znam tajemnicę domową i myślę że i pani będzie się mną opiekowała chętnie — czy niechętnie!
 I dodał szortko:
 — A zresztą, dość już tych żartów! Ukryj, mnie zaraz. A potem jeść!